Προσωπικά Αστεράκια 10 στα 10
και
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ του Γεώργιου Ελ. Τζιτζικάκη, εκδόσεις Ιωλκός, 2010,
Προσωπικά Αστεράκια 5 στα 10
Μπορώ να πω ότι επρόκειτο για ατύχημα ... αλλά δεν έφταιγα εγώ. Η τύχη.
Πριν από κάμποσους μήνες πήγα στη δανειστική βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου και πήρα 4 βιβλία. Τα δύο ήταν ελλήνων συγγραφέων τα οποία δεν έλεγαν τίποτα. Το άλλο ήταν πολύ καλό, αστυνομικό, μάλλον αστυνομικής λογοτεχνίας. Μπένζαμιν Μπλακ "Ο ασημένιος Κύκνος". Θα επανέλθω.
Το τέταρτο βιβλίο ήταν το βιβλίο του Λιόσα για τον οποίο δεν ήξερα τίποτε, παρά μόνο ότι μου αρέσει η λογοτεχνία της Ν. Αμερικής. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες με τσίμπησε η αρπάγη του εξαιρετικού βιβλίου. Επρόκειτο για έναν μεγάλο συγγραφέα. Έφτασα στη σελίδα 160 και .... άφησα το βιβλίο. Πολύ απλά δεν ήθελα να τελειώσει. Ήθελα να επιστρέψω σε συνθήκες απόλυτης συγκέντρωσης για να αντλήσω τη μεγαλύτερη δυνατή απόλαυση.¨Έβλεπα το βιβλίο στο κομοδίνο μου και έψαχνα την κατάλληλη ώρα για να το διαβάσω (που δεν ήταν δυνατόν να έρθει έτσι όπως ήθελα). Και τι θα γίνει? Δε θα το διάβαζα ποτέ?
Η ώρα ήρθε με τη μορφή του (γνωστού για μένα ξεχεστικού) γράμματος από τη βιβλιοθήκη που έλεγε ότι καθυστερήσατε το τάδε βιβλίο και παρακαλούμε να το φέρετε πίσω κλπ. κλπ. διότι είσθε ένα γαϊδούρι.Έτσι ξεκίνησα να το ξαναδιαβάζω και να θαυμάζω .... Επιτέλους ένα ωραίο βιβλίο!
Αν και από κάποιες απόψεις έχει μια τολμηρή γραφή, δεν μπορεί κάποιος παρά να θαυμάσει τη λογοτεχνική πένα και την αστείρευτη φαντασία. Ο Δον Ριγοβέρτο είναι ένας καθ΄όλα αξιοσέβαστος μεσόκοπος ασφαλιστής χωρίς ιδιαίτερο παρουσιαστικό. Είναι παντρεμένος με την Λουκρέσια αλλά ένα οικογενειακό γεγονός τούς κρατά σε διάσταση. Συνδετικός κρίκος για τους συζύγους αλλά και η αιτία του χωρισμού τους είναι ο 11χρονος γιος του Ριγοβέρτο από τον προηγούμενο γάμο του, το αγγελούδι - διαβολούδι Φοντσίτο. Ο Δον Ριγοβέρτο διαθέτει μια πλούσια βιβλιοθήκη και μια λατρεία για τη ζωγραφική. Έχει οξύ κριτικό μάτι και σημειώνει τις σκέψεις του στα αγαπημένα του τετράδια. Παράλληλα γράφει σωρεία γραμμάτων προς όποιον του κάνει εντύπωση, συνήθως αρνητική, κατακεραυνώνοντας συνήθειες, τρόπους και καταστάσεις. Ειρωνεύεται, πολλές φορές χλευάζει αλλά πάντα με χιούμορ. Η επινοητικότητα στα σχόλια του είναι καταπληκτική! Οι περιγραφές του μοναδικές. Όταν διάβασα τον "Λίβελο κατά του αθλητή" αναγνώρισα μερικές από τις δικές μου σκέψεις και έσκασα στα γέλια...
Ο Δον Ριγοβέρτο όμως όσο αξιοσέβαστος και σοβαρός είναι το πρωί, τόσο ερωτικός γίνεται όταν πέσουν τα φώτα. Τη νύχτα λοιπόν, η καυστική πένα του γίνεται ερωτική και αναμιγνύει στα γραπτά του τον ερωτισμό μαζί με το φετιχισμό, τη λαγνεία και πολλά άλλα... Ιστορίες διαπλέκονται, αναμνήσεις ξυπνούν, τόσο δικές του όσο και της Λουκρέσια, ο μικρός Φοντσίτο τους μπερδεύει και τους σκανδαλίζει και το τέλος είναι .... αίσιο για την οικογένεια.
Μου άρεσε η μετάφραση της Βιβής Φωτοπούλου. Βρήκα επίσης πολύ ταιριαστό το εξώφυλλο με τον πίνακα του Diego Rivera "Retrato de la Sra. Dona Elena Flores de Carrillo" το οποίο παραπέμπει στη Δόνια Λουκρέσια. Το βιβλίο διάβασα με πραγματική απόλαυση, επιστρέφοντας συχνά πίσω για να ξαναδώ μια φράση ή λέξη. Συμπτωματικά και ενώ προγραμμάτιζα την αγορά κάποιου άλλου βιβλίου του, μαθαίνω ότι πήρε το φετινό νόμπελ λογοτεχνίας. Ε λοιπόν, το άξιζε και με το παραπάνω!
Καθώς οι σελίδες του Δον Ριγοβέρτο έτρεχαν και η απόλαυση δεν έχανε κανένα βαθμό, μου έδωσαν το βιβλίο "Να μην ξεχάσω να ξυπνήσω" με καλά διαπιστευτήρια. Το λάθος ήταν που ξεκίνησα παράλληλη ανάγνωση. Δεν είναι δυνατόν να πετάγεσαι από ένα τέτοιο βιβλίο σε ένα όποιο άλλο. Λάθος, αλλά έτυχε.
Αν και από κάποιες απόψεις έχει μια τολμηρή γραφή, δεν μπορεί κάποιος παρά να θαυμάσει τη λογοτεχνική πένα και την αστείρευτη φαντασία. Ο Δον Ριγοβέρτο είναι ένας καθ΄όλα αξιοσέβαστος μεσόκοπος ασφαλιστής χωρίς ιδιαίτερο παρουσιαστικό. Είναι παντρεμένος με την Λουκρέσια αλλά ένα οικογενειακό γεγονός τούς κρατά σε διάσταση. Συνδετικός κρίκος για τους συζύγους αλλά και η αιτία του χωρισμού τους είναι ο 11χρονος γιος του Ριγοβέρτο από τον προηγούμενο γάμο του, το αγγελούδι - διαβολούδι Φοντσίτο. Ο Δον Ριγοβέρτο διαθέτει μια πλούσια βιβλιοθήκη και μια λατρεία για τη ζωγραφική. Έχει οξύ κριτικό μάτι και σημειώνει τις σκέψεις του στα αγαπημένα του τετράδια. Παράλληλα γράφει σωρεία γραμμάτων προς όποιον του κάνει εντύπωση, συνήθως αρνητική, κατακεραυνώνοντας συνήθειες, τρόπους και καταστάσεις. Ειρωνεύεται, πολλές φορές χλευάζει αλλά πάντα με χιούμορ. Η επινοητικότητα στα σχόλια του είναι καταπληκτική! Οι περιγραφές του μοναδικές. Όταν διάβασα τον "Λίβελο κατά του αθλητή" αναγνώρισα μερικές από τις δικές μου σκέψεις και έσκασα στα γέλια...
Ο Δον Ριγοβέρτο όμως όσο αξιοσέβαστος και σοβαρός είναι το πρωί, τόσο ερωτικός γίνεται όταν πέσουν τα φώτα. Τη νύχτα λοιπόν, η καυστική πένα του γίνεται ερωτική και αναμιγνύει στα γραπτά του τον ερωτισμό μαζί με το φετιχισμό, τη λαγνεία και πολλά άλλα... Ιστορίες διαπλέκονται, αναμνήσεις ξυπνούν, τόσο δικές του όσο και της Λουκρέσια, ο μικρός Φοντσίτο τους μπερδεύει και τους σκανδαλίζει και το τέλος είναι .... αίσιο για την οικογένεια.
Μου άρεσε η μετάφραση της Βιβής Φωτοπούλου. Βρήκα επίσης πολύ ταιριαστό το εξώφυλλο με τον πίνακα του Diego Rivera "Retrato de la Sra. Dona Elena Flores de Carrillo" το οποίο παραπέμπει στη Δόνια Λουκρέσια. Το βιβλίο διάβασα με πραγματική απόλαυση, επιστρέφοντας συχνά πίσω για να ξαναδώ μια φράση ή λέξη. Συμπτωματικά και ενώ προγραμμάτιζα την αγορά κάποιου άλλου βιβλίου του, μαθαίνω ότι πήρε το φετινό νόμπελ λογοτεχνίας. Ε λοιπόν, το άξιζε και με το παραπάνω!
Καθώς οι σελίδες του Δον Ριγοβέρτο έτρεχαν και η απόλαυση δεν έχανε κανένα βαθμό, μου έδωσαν το βιβλίο "Να μην ξεχάσω να ξυπνήσω" με καλά διαπιστευτήρια. Το λάθος ήταν που ξεκίνησα παράλληλη ανάγνωση. Δεν είναι δυνατόν να πετάγεσαι από ένα τέτοιο βιβλίο σε ένα όποιο άλλο. Λάθος, αλλά έτυχε.
Το βιβλίο του Τζιτζικάκη δεν ήταν κακό αλλά όπως καταλαβαίνετε ωχριούσε μπροστά σε αυτό που διάβαζα και έχανε ραγδαία τα καλά του σημεία στην αναπόφευκτη σύγκριση. Μα τι απαίτηση είχα τέλος πάντων? Είναι τα μεγέθη συγκρίσιμα? Όχι αλλά ήταν άδικο για το δεύτερο βιβλίο. Το αναγνωρίζω.
Έτσι κι εγώ άφησα να περάσει λίγος καιρός για να καταλαγιάσουν οι εντυπώσεις. Το αποτέλεσμα όμως παρέμεινε το ίδιο.
Έτσι κι εγώ άφησα να περάσει λίγος καιρός για να καταλαγιάσουν οι εντυπώσεις. Το αποτέλεσμα όμως παρέμεινε το ίδιο.
Δεν μου άρεσε ούτε ο τίτλος που επέλεξε ο συγγραφέας ούτε το εξώφυλλο. Το τελευταίο παραπέμπει σε πολύ Μύκονο! Δεν μου άρεσαν επίσης κάποια συντακτικά και ορθογραφικά λάθη που βρήκα και απαιτούσαν καλύτερη επιμέλεια κειμένου.
Όταν μου έδωσαν το βιβλίο να το διαβάσω, μου είπαν "πρόσεξε, είναι σκληρό σε κάποια σημεία και μπορεί να μην το αντέξεις". Δεν το βρήκα καθόλου σκληρό. Τις "σκληρές" ιστορίες τις έχω κατ' επανάληψη διαβάσει σε περιοδικά κυριακάτικων εφημερίδων ως εξομολογήσεις, ιστορίες κλπ. κλπ. Να μου έλεγαν για τον "Βασιλιά της Αβάνας" του Γκουτιέρες ότι είναι σκληρό βιβλίο, να συμφωνήσω. Αλλά αυτό... όχι. Με τίποτα δηλαδή.
Ομολογώ ότι με απογοήτευσε το κλίμα του βιβλίου. Άντρες φίλοι με διαπλεκόμενες ιστορίες. Απογοητεύσεις, προδοσίες, αποφθέγματα, γκόμενες, φιλοσοφική διάθεση περί του έρωτος. Επιφανειακά και ανώριμα. Πιστεύω ότι ο συγγραφέας έχει δυνατότητες αλλά θέλει ακόμη πολλή δουλειά.
Όταν μου έδωσαν το βιβλίο να το διαβάσω, μου είπαν "πρόσεξε, είναι σκληρό σε κάποια σημεία και μπορεί να μην το αντέξεις". Δεν το βρήκα καθόλου σκληρό. Τις "σκληρές" ιστορίες τις έχω κατ' επανάληψη διαβάσει σε περιοδικά κυριακάτικων εφημερίδων ως εξομολογήσεις, ιστορίες κλπ. κλπ. Να μου έλεγαν για τον "Βασιλιά της Αβάνας" του Γκουτιέρες ότι είναι σκληρό βιβλίο, να συμφωνήσω. Αλλά αυτό... όχι. Με τίποτα δηλαδή.
Ομολογώ ότι με απογοήτευσε το κλίμα του βιβλίου. Άντρες φίλοι με διαπλεκόμενες ιστορίες. Απογοητεύσεις, προδοσίες, αποφθέγματα, γκόμενες, φιλοσοφική διάθεση περί του έρωτος. Επιφανειακά και ανώριμα. Πιστεύω ότι ο συγγραφέας έχει δυνατότητες αλλά θέλει ακόμη πολλή δουλειά.
