ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ

The Tourist

Ταινία του 2010 με τους  Angelina Jolie, Johnny Depp σε σκηνοθεσία του  Florian Henckel von Donnersmarck, σκηνοθέτη της ταινίας "Οι ζωές των Άλλων".

Η ταινία αποτελεί remake της γαλλικής του 2005 Anthony Zimmer με τους Sophie Marceau και Yvan Attal.
Έχουν στερέψει από ιδέες οι νόες του Χόλλυγουντ και καταφεύγουν στην Ευρώπη και την Ασία για να επιβιώνουν. Κάπως έτσι πήραν μια θαυμάσια ταινία σαν το σουηδικό  "Άσε το Κακό να μπει" (Let The Right One In) και το μετάτρεψαν σε μια αμερικανική αηδία.

Αποφάσισα να δω το έργο μια Παρασκευή, μετά από μια κοπιαστική εβδομάδα, για να βυθιστώ στην ελαφρότητα και να καθαρίσω το σκληρό δίσκο. Ιδανικό έργο για τέτοιες καταστάσεις!
Έργο για αίθουσες multiplex με άνετα βουλιαχτά καθίσματα, μεγαλύτερη της μεγάλης οθόνης οθόνη και απρόσκοπτη θέα στο πανί. Τέλειο! Τι με νοιάζει εμένα που οι κριτικοί το έθαψαν? Που τα Rotten Tomatoes ήταν μόνο 21% ? Που είπαν ότι ήταν μάπα ως προς τα πάντα? Εγώ πέρασα πολύ ωραία!
Και πώς να μην περάσω? Η ταινία αρχίζει με το Παρίσι. Και μισό παρισινό κτήριο να δεις, μπαίνεις στο κλίμα του ρηλάξ!

Συνεχίζει με την είσοδο στο πλάνο της Τζολί, ντυμένης με ένα σούπερ σικ φουστάνι με ένα μπολεράκι από πάνω, μια κορδέλα να υπερίπταται καθώς περπατάει και ψηλοτάκουνες γόβες. Ψηλή, (υπερβολικά) αδύνατη (για τα γούστα μου) απομακρύνεται λυκνιζόμενη στις γόβες της με ασορτί τσαντάκι και μακριά γάντια! Ωραία εικόνα και δικαίως οι αστυνομικοί που την παρακολουθούν αναρωτιούνται τι βρακί φοράει από μέσα.
Σε λίγο η πλοκή μεταφέρεται στη Βενετία. Τώρα τι να πω? Ότι πολλές φορές ονειρεύομαι πως απαλλάσσομαι από όλες τις πέτρες που κουβαλάω στη ζωή μου και εξαφανίζομαι στη Βενετία? Είναι η πόλη που λατρεύω αλλά όχι να ζω μέσα στον ορυμαγδό του πηγαινοερχόμενου πλήθους. Θέλω μια γειτονίτσα, σε ένα απόμερο κανάλι και τις μοναχικές μου βόλτες χωρίς να ακούω κουβέντα γύρω μου. Να μυρίζω τον αποπνικτικό αέρα της λιμνοθάλασσας και να περπατάω ανάμεσα στην ακινησία των καναλιών. Πάλι ξέφυγα από το θέμα.
Τι προσφέρει η ταινία?
Πρώτα από όλα τη Βενετία. Αρκεί.
Δεύτερον, ένα ωραίο δωμάτιο ξενοδοχείου, ένα ωραίο σπίτι, μια αίθουσα χορού, όλα αυτά που σε παρωθούν να ονειρεύεσαι ότι κάποτε μπορεί να τα δεις κι εσύ ο φουκαράς.
Τρίτον, μια πλοκή όχι κακή.
Τέταρτο, κυνηγητά και αποδράσεις, καλοί και κακοί, χρήμα που ρέει.
Πέμπτο, δύο πρωταγωνιστές χωρίς χημεία μεν αλλά αρκούντως λαμπεροί για καθαριότητα σκληρού δίσκου. Ο Ντεπ έχει υιοθετήσει επιτυχώς το στυλ του χιουμοριστικού παιξίματος και η Τζολί το παίζει επιτυχώς μοιραία γυνή. Αξίζει μνείας ότι στην ταινία δεν υπάρχει καμία άλλη γυναίκα! Α ρε Μενεγάκη! Σε κακολογούσαν ότι δε θες στα πλάνα σου νεαρά δροσερά κορίτσια τώρα που περνάν τα χρόνια και για σένα και ψιλογερνάς!
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο. Μπουγάδιασα επιτυχώς το σκληρό μου δίσκο με το έργο.