ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ

The Magnificent Ambersons

Τηλεταινία του 2002, σκηνοθετημένη από τον Alfonso Arau, με πρωταγωνιστές τους Jonathan Rhys Meyers, Gretchen Mol, Madeleine Stowe, Bruce Greenwood και  Jennifer Tilly.

Προνόησα να περάσω ωραία το μεσημέρι μου μια και ήμουν σπίτι λόγω της αργίας των αγιασμένων νερών.

Η τηλεοπτική αυτή ταινία είναι ουσιαστικά remake της ομώνυμης ταινίας του 1942, σκηνοθετημένης τότε από τον Orson Welles, βασισμένη σε σενάριο και σημειώσεις του ίδιου και στη νουβέλα του Booth Tarkington. Φαίνεται ότι ο Orson μαγεύτηκε από τη νουβέλα αυτή και αφιέρωσε πολύ χρόνο για να επεξεργαστεί το σενάριο και να κάνει την ταινία του 1942 η οποία συγκαταλέγεται στις σημαντικές ταινίες του αιώνα.

Η νουβέλα και η ταινία περιγράφουν την άνοδο και την πτώση της αριστοκρατικής οικογένειας Ambersons στην Ινδιανάπολη, ξεκινώντας από το 1884 και φτάνοντας 30 χρόνια μετά. Μέσα από τη ζωή του Τζωρτζ (Jonathan Rhys Meyers), του κακομαθημένου εγγονού του Major Amberson, βλέπουμε την πορεία της οικογένειας, καθώς όλα γύρω της αλλάζουν. Το αυτοκίνητο διώχνει τις άμαξες, το αγροτικό τοπίο μεταμορφώνεται σε αστικό και η αριστοκρατία πνέει τα λοίσθια καθώς αναδύεται μια νέα τάξη, η τάξη των πλουσίων.

Εξαιρετικός ο ιρλανδός ηθοποιός Jonathan Rhys Meyers. Εκτός του ταλέντου είναι ένα από τα ωραία και παράξενα πρόσωπα στο σύγχρονο κινηματογράφο, νομίζω. Γωνιώδες πρόσωπο, ανοιχτόχρωμα μάτια, έντονο βλέμμα και αισθησιακά ή μάλλον έκφυλα χείλη. Πρόσωπο ωστόσο που δεν είναι αρρενωπό μεν, είναι πολύ γοητευτικό δε, με περίεργο τρόπο. Δικαίως τον διαλέγουν για μοντέλο διάφοροι μόδιστροι, μόνο όμως ως πρόσωπο φαντάζομαι, γιατί φαίνεται αρκετά κοντός. Από ό,τι διαβάζω ανήκει και αυτός στην κατηγορία των αυτοκαταστρεφόμενων ηθοποιών : είναι αλκοολικός χρόνια τώρα και μπαινοβγαίνει για αποτοξινώσεις συχνά πυκνά. Ψυλλιάζομαι δε, ότι το πετυχημένο στην ταινία αλαζονικό ύφος του, δεν είναι μόνο ηθοποιϊα, πρέπει να έχει καταβολές και από τον πραγματικό χαρακτήρα του.

Πολύ καλή και στο ρόλο της μητέρας του η Madeleine Stowe (αμερικανίδα), όπως και ο Bruce Greenwood (καναδός) στο ρόλο του αγαπημένου της μητέρας του.

Δε λέω τίποτε για τη φωτογραφία, τα μέρη των γυρισμάτων, εσωτερικά και εξωτερικά ... Χάρμα οφθαλμών.

Η ωραιότερη σκηνή της ταινίας είναι ο χορός των Bruce Greenwood - Madeleine Stowe στη βεράντα της έπαυλης των Amberson, το βράδυ την ώρα που χιονίζει, κάτω από τις ομπρέλες των δύο υπηρετών που βγήκαν βιαστικοί να τους προφυλάξουν.