Η ΕΒΡΑΙΑ ΝΥΦΗ του Νίκου Δαβέττα
Εκδόσεις Κέδρος, 2009, σελ. 223
Από σήμερα αλλάζω τα Προσωπικά Αστεράκια από 5 στα 10. Είναι λίγες οι διαβαθμίσεις στα 5. Καλύτερα 10 και καλά!Επίσης τις μάπες τις βαθμολογώ πλέον όχι με αστέρια (δεν τα χαραμίζω) αλλά με αστερίες.
Προσωπικά αστεράκια 8 στα 10
"Η Εβραία νύφη" δεν με απογοήτευσε. Με αφορμή τον έρωτα του ήρωα για μια ανορεξική κοπέλα, απόρροια ενός one night stand, διατρέχουμε ζωές και εποχές, από τη δεκαετία του '40 μέχρι τις φωτιές στην Ολυμπία του 2007.
Εν πρώτοις όλα φαίνονται ασύνδετα και ριγμένα στο χαρτί όπως όπως. Σύντομα όμως όλα ξεκαθαρίζουν και κάθε κομματάκι μπαίνει στη θέση του. Με συνεχή flash back ο συγγραφέας μεταδίδει στον αναγνώστη το άγχος του ήρωα για τα παιδικά του χρόνια και το πατρικό πρότυπο, δικιολογεί πολλές από τις μετέπειτα ενέργειες του και απενοχοποιεί τις σκέψεις του. Πλέκει τη ζωή του ήρωα με τη ζωή και το θάνατο της κοπέλας που και αυτή με τη σειρά της βασανίζεται από το σκοτεινό παρελθόν του πατέρα της στη Θεσσαλονίκη της δίωξης των Εβραίων. Ανάμεσα τους παρεμβάλλονται οι ζωές και τα λόγια όλων όσων έπαιξαν ρόλο στα ενοχικά συναισθήματα τους και στις απορίες τους. Σαν ένα γαϊτανάκι διαβάζουμε για ανθρώπους και το ρόλο που έπαιξε ο καθένας τους στην ιστορία. Τα συμπλέγματα των ηρώων ήταν τελικά τόσο σύνθετα που τους ισοπέδωσαν.
Ενδιαφέρον βιβλίο που καταπιάνεται με το δύσκολο θέμα του αφανισμού των εβραίων της Θεσσαλονίκης αλλά και τον εμφύλιο. Κάθε πρόσωπο και ένα ιστορικό γεγονός. Ίσως αυτό ξενίζει και μπερδεύει στο βιβλίο. Και βέβαια, νεώτερη ιστορία δεν είναι μόνο αυτά. Θα ήθελα ωστόσο να διαβάσω και τα υπόλοιπα 2 βιβλία της τριλογίας.
Τέλος, η εντύπωση που αποκόμισα από το βιβλίο είναι ότι ο συγγραφέας ξέρει να χειριστεί τη γλώσσα, ξέρει να γράφει.
Παραθέτω δύο αποσπάσματα που μου άρεσαν :"...μάθε τον εχθρό σου. Κλέψε νότες από τη μουσική του. Λιώσε τους ήχους σου μέσα στις δικές του συγχορδίες, μετάφρασε όσο καλύτερα μπορείς τα ποιήματα του, τα θρησκευτικά του βιβλία. Κατάκτησε τον κόσμο του φτιάχνοντας καλύτερους δρόμους, πιο γερά σπίτια, ανθεκτικότερες γέφυρες. Φύτεψε όσα περισσότερα δέντρα μπορείς. Μην ξεριζώνεις τα δικά του... Τους ξύλινους φράχτες που σας χωρίζουν εσύ πρώτος επιδιόρθωσε. Αν στέκεσαι απέναντι του πετώντας μονάχα πέτρες, θα είσαι για πάντα ένας άνθρωπος της λίθινης εποχής, καταδικασμένος να επιστρέψει κάποια μέρα στη σπηλιά του."
Και αλλού ο συγγραφέας περιγράφει το βασανιστικό συναίσθημα του ήρωα όταν ήταν παιδί, πρόδρομο της αγοραφοβίας, από την οποία αργότερα ευτυχώς απαλλάχτηκε.
"... μέσα μου κάτι έλιωνε όταν έπρεπε να αντικρίσω ξένο κόσμο.... Στην πιο όμορφη συμφοιτήτρια μου χρωστάω το γεγονός ότι σήμερα μπορώ να κάθομαι σε ένα Καφέ και να μην κρύβομαι πίσω από μια εφημερίδα, να πηγαίνω στον κινηματογράφο μόνος μου και να μην τρέμω, όταν ανοίγουν τα φώτα, να διασχίζω με αυτοπεποίθηση τη σάλα ενός εστιατορίου και να μη με νοιάζει πόσα και ποια κεφάλια θα γυρίσουν. Ωστόσο, βαθιά μέσα μου, υπάρχει πάντα ο φόβος μπας και πάρουν χαμπάρι οι γύρω μου, τι τρόπους και άμυνες έχω επινοήσει για να διεκπεραιώνω με επιτυχία καθημερινά πρακτικά θέματα."
Το εξώφυλλο με σχεδιασμό από τη Βάσω Αβραμοπούλου ήταν πολύ όμορφο μεν αταίριαστο με το βιβλίο δε.
