ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΑΜΠΙΓΙΕΡ

Ο ΑΜΠΙΓΙΕΡ του Ρόναλντ Χάργουντ στο Θέατρο Κάππα. Με τους Χρήστο Στέργιογλου στον ομώνυμο ρόλο, Γιώργο Κωνσταντίνου στο ρόλο του "σερ" ηθοποιού, Υβόννη Μαλτέζου, Γιώτα Φέστα, Φώτη Θωμαίδη, Δημήτρη Λιόλιο και Ερατώ Πίσση. Σκηνοθεσία Νίκος Μαστοράκης. Τιμή εισιτηρίου 25 ευρώ.

Εξαιρετική παράσταση σε ένα πολύ όμορφο και περιποιημένο θέατρο. Την περίμενα κουραστική αλλά όχι. Ήταν ευχάριστη με σωστή δόση χιούμορ και πίκρας.  Πολύ καλοί όλοι οι ηθοποιοί σε μια παράσταση που κυλάει αβίαστα και αποκαλύπτει το παρασκήνιο θεάτρου και χαρακτήρων. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον Χρήστο Στέργιογλου τον οποίο, λυπάμαι που το λέω, τον έβλεπα πρώτη φορά. Κρίμα να υπάρχουν τόσο καλοί ηθοποιοί που ζουν και δουλεύουν αφανείς στους πολλούς. Αλλά θα μου πεις τα κενά δοχεία ηχούν πάντοτε. Ο Γιώργος Κωνσταντίνου σε ρόλο ζωής ήταν πολύ καλός, αν και νομίζω ότι το βαμμένο μαλλί δεν του ταιριάζει.

Συστήνω την παράσταση ανεπιφύλακτα. Στα λοιπά συγκαταλέγονται το αλμυρό εισιτήριο και η δυσκολία parking. Κοντά στο θέατρο θα βρείτε εν ανάγκη ιδιωτικό parking, υπολογίστε άλλα 7-8 ευρώ.    

ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΗ ΡΟΔΑΝΘΗ ΜΕ ΧΑΣΜΟΥΡΗΤΑ

Νύχτες στη Ροδάνθη

Ταινία Αμερικανικής - Αυστραλέζικης παραγωγής του 2008, βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Νίκολας Σπάρκς, σκηνοθετημένη από τον Τζωρτζ Γουλφ, με τους Ρίτσαρντ Γκηρ και Νταιάν Λέην. Ταινία σε DVD.
Δύο εξαιρετικοί ηθοποιοί εκπληρώνουν ένα αμήχανο σενάριο και δύο χαρακτήρες που προσπαθούν να πείσουν αλλά δεν μπορούν. Το στόρυ αφορά δύο μεσήλικες με προβλήματα χρόνιων σχέσεων. Αυτή οικτίρει τον εαυτό της για τη λάθος επιλογή συζύγου, προσπαθεί να είναι καλή μητέρα και ανασκοπεί γιατί έβαλε στο περιθώριο τα όνειρά της. Αυτός πετυχημένος πλαστικός χειρουργός, ομολογεί ότι κυνήγησε μια ζωή το χρήμα θυσιάζοντας τη σχέση με το γιο και τη γυναίκα του. Και οι δύο καταφεύγουν σε ένα πανδοχείο στη Ροδάνθη, ένα παραθαλάσσιο χωριό της Βόρειας Καρολίνας, μέρος των Hatteras Islands για να πολεμήσουν με τους εφιάλτες τους. Αυτός έχει να αντιμετωπίσει το ηθικό πρόβλημα ενός μοιραίου ιατρικού λάθους, εκείνη να αποφασίσει εάν θα επιστρέψει στον άπιστο σύζυγο. Στο ειδυλιακό αυτό μέρος θα αγαπηθούν και θα προσπαθήσουν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή τους.
Η ταινία είχε κάτι από το άρωμα των "Γεφυρών του Μάντισον", χωρίς να τη φτάνει ούτε στο μικρό της δαχτυλάκι. Δυστυχώς δε φτάνουν μόνο δύο καλοί ηθοποιοί, πρέπει να έχεις και άλλα...Στα καλά της ταινίας ήταν η απαράμιλλη θέα του ωκεανού και η ωραία μουσική. Γυρίστηκε στο ομώνυμο χωριό της Ροδάνθης και στην ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Καρολίνας. Χρησιμοποιήθηκε το ενοικιαζόμενο σπίτι Serendipity, στο βορειοανατολικότερο άκρο του χωριού, το οποίο μεταμορφώθηκε κατάλληλα στο ξενοδοχείο της ιστορίας. Το σπίτι αυτό καταστράφηκε από μια καταιγίδα το Νοέμβριο του 2009.
Rotten Tomatoes fresh 29% μόνο και δικαίως.

Το σπίτι που λέγαμε. Ομολογουμένως πανέμορφο και με άφθαστη θέα. Δυστυχώς αποτελεί παρελθόν.

SHOOT ' EM UP - ΚΑΝΤΟΥΣ ΣΚΟΝΗ, ΣΥΜΦΩΝΩ!

Ταινία του Μάικλ Ντέιβις με τους Κλάιβ Όουεν, Μόνικα Μπελούτσι και Πωλ Τζιαμάτι. Γυρισμένη στο Τορόντο, βγήκε στις αίθουσες το 2007. Βραδινή προβολή στην τηλεόραση.
Η προβολή στην TV μου ξαναθύμισε την ταινία που είχα δει σε DVD. Εκ των υστέρων κρίνοντας, η ταινία ήταν ιδανική για μεγάλη οθόνη. Σκέτη στυλιζαρισμένη χορογραφία... Πολύ μου άρεσε... Την έγραψα κιόλας να την έχω κάβα για τα γεράματα μου. Τι μου άρεσε όμως? Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι ήταν εξαιρετικό. Όμορφοι και οι δύο, με μια χημεία που ξεχείλιζε. Η ομορφιά (σε αντίθεση με το ταλέντο) της Μόνικα ήταν αναμφισβήτητη. Η αρρενωπότητα του Κλάιβ έσπαγε τους σχετικούς μετρητές. Η σκηνή του μεταξύ τους έρωτα άκρως πειστική και χορογραφημένη επίσης. Ο Πωλ Τζιαμάτι ήταν απολαυστικός, τόσο στο ρόλο του κακού όσο και του φουκαρά καταπιεσμένου συζύγου.
Μου άρεσε η φιλοσοφία του Mr Smith, του ήρωα - αντιήρωα που ενσάρκωνε ο Κλάιβ. Αν και expert στα όπλα ήταν υπέρ της μη - βίας και λάτρης των καρότων! Υπέρμαχος του σωστού στο φέρεσθαι και συμπεριφέρεσθαι, τακτικής η οποία εκλείπει μέρα με τη μέρα. Ωραία η σκηνή που τα παίρνει στο κρανίο με τον τύπο που παρκάρει σε χώρο αναπήρων ή δε βγάζει φλας για να στρίψει... Θεωρούσα νεοελληνικό το φαινόμενο αλλά να.... είναι παγκόσμιο, φαίνεται! Στη σκηνή αυτή ο Κλάιβ αντιπροσώπευσε το alter ego μου!
Μου άρεσε όλη αυτή η υπερβολή της βίας η ψεύτικη υπερβολή της βίας. Οι άφθονες σφαίρες που έπεφταν σα χαλάζι γύρω από τον ήρωα με το μωρό... Και καμία δεν τους χτύπησε!!! Σεναριακή ακρότητα αλλά ωραία σεναριακή ακρότητα!
Μου άρεσε το μαύρο χιούμορ που απέπνεε ολόκληρη η ταινία. Και βέβαια, σαν γνήσιο βλήτο, μου άρεσε το happy end, που ο ήρωας πάει και βρίσκει την αγαπημένη του, που ο ήρωας έχει ένα λόγο και τον τηρεί ο κόσμος να χαλάσει, που είναι σκληρός άντρας αλλά δίκαιος και προστάτης των αδυνάτων... Χαμένες έννοιες πλέον και εκλίπουσες. Μόνο σα σενάρια τις βλέπουμε πια... Επειδή όμως η δικαιοσύνη κυλά στις φλέβες μου αναφέρω ότι υπάρχουν και μερικές φωτεινές εξαιρέσεις στον κανόνα. Υπάρχουν άντρες σαν τον Όουεν, λίγοι μεν αλλά υπαρκτοί...