ΜΙΚΡΕΣ ΧΑΡΕΣ - ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΤΥΧΙΑ

Μικρές χαρές....
Ανακάλυψα τυχαία το βίντεο αυτό σε ένα ξένο ιστολόγιο. Τι έκπληξη! Τι ευχάριστη έκπληξη! Ίσως είμαι πίσω. Μάλλον, εδώ που τα λέμε, είμαι πίσω. Τρόμαξα να βρω τον τρόπο να το προβάλλω εδώ. Αλλά τα κατάφερα στο τέλος!
Οι "μικρές χαρές" αντικατοπτρίζουν και τη δική μου φιλοσοφία ζωής. Η ζωή είναι πολύ όμορφη και κάθε μέρα πρέπει να χαιρόμαστε και το παραμικρό λεπτό της.
Η έκπληξη είναι στο τέλος...

 

ΕΝΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ
του Μιγιαζάουα Κένζι, από τις εκδόσεις Ολκός, 2001

Προσωπικά αστεράκια 5 στα 5 

Ανακάλυψα το bookcrossing τελείως τυχαία, ένα βράδυ που έψαχνα στο διαδίκτυο κριτική για ένα βιβλίο. Το θεώρησα κάτι καινούργιο και ενδιαφέρον και άρχισα να παρακολουθώ το forum. Εκεί ανακάλυψα το bookring. Κάποιος από τους bookcrossers έχει ένα βιβλίο, το οποίο διαθέτει για διάβασμα. Όποιος ενδιαφέρεται δηλώνει συμμετοχή και με τον τρόπο αυτό δημιουργείται μια λίστα, άλλοτε μικρή άλλοτε μεγάλη. Ο ένας το δίνει στον άλλο, είτε με συναντήσεις, είτε με το ταχυδρομείο και το βιβλίο ταξιδεύει, συλλέγοντας εντυπώσεις και σχόλια. Στο τέλος το βιβλίο επιστρέφει στον ιδιοκτήτη του και ή απελευθερώνεται κάπου στο άγνωστο αναζητώντας ένα καινούργιο αναγνώστη ή παραμένει στη μόνιμη συλλογή του ιδιοκτήτη, αν εκείνος διστάζει να το αποχωριστεί, επειδή το αγαπά πολύ.

Το βιβλίο του Κέντζι το ανακάλυψα συμμετέχοντας σε ένα bookring. Δεν είχε τύχει να διαβάσω Ιάπωνες συγγραφείς με εξαίρεση τον Καζούο Ισιγκούρο, τον οποίο θεωρώ έναν από τους καλύτερους σύγχρονους.

Ο Κένζι γεννήθηκε το 1896 σε αγροτική περιοχή της βόρειας Ιαπωνίας. Αν και σπούδασε γεωπόνος και αρχικά δούλεψε σαν καθηγητής, γρήγορα παραιτήθηκε και αποτραβήχτηκε στην πατρική αγροικία καλλιεργώντας γη. Παράλληλα ασχολήθηκε με το γράψιμο, τη μουσική, τη ζωγραφική και το θέατρο. Υπήρξε ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και ξεκίνησε να γράφει μετά το θάνατο της αδερφής του που φαίνεται ότι τον επηρέασε καταλυτικά. Η ζωή του ήταν σύντομη. Πέθανε στα 37 του από πνευμονία και ουσιαστικά δημιούργησε το έργο του μέσα σε 9 χρόνια.

Διαβάζοντας το βιβλίο εισχώρησα ταχύτατα στον κόσμο του συγγραφέα από τις πρώτες σελίδες. Ο Κένζι δημιούργησε ένα νέο φανταστικό κόσμο με εναλλαγές ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό που κατέληγαν σε μια ονειρική γραφή. Πρέπει να υπήρξε ένας άνθρωπος με ισχυρή φαντασία και πολλά συναισθήματα. Αν και τα περισσότερα διηγήματα του γράφτηκαν τη δεκαετία του 1920, σου δίνεται η εντύπωση ότι διαβάζεις κάτι πρόσφατο. Φαντάζομαι ότι στην εποχή του θα θεωρήθηκε καινοτόμος. Οι ιστορίες του είναι παράξενες για το μέσο αναγνώστη, μπερδεύουν προς παραμύθι αλλά μέσα από κάθε μια ξεπηδάει ένας μικρόκοσμος. Φαίνεται ότι αγαπάει πολύ τα παιδιά και τον απασχολεί ο θάνατος και κυρίως η μετάβαση προς το θάνατο την οποία καταφέρνει να στολίσει με μια νότα ευσπλαχνίας. 

Όταν τελείωσα το διάβασμα του βιβλίου σκέφτηκα πόσο ωραίο ήταν που ανακάλυψα τον Κένζι έτσι τυχαία. Κρίμα που πέθανε τόσο νέος! Άραγε τον κατανόησαν στην εποχή του? Ή ήταν ένα είδος απομονωμένου περίεργου όπως τόσοι και τόσοι? Σίγουρα το βιβλίο αυτό είναι για να αγοραστεί και να παραμείνει. Θα το αγοράσω λοιπόν και θα το βάλω στην permanent collection της βιβλιοθήκης μου. 

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΘΕΜΑ

Γονική Παροχή της Florence Noiville

Προσωπικά αστεράκια 3 στα 4

Βιβλίο με ιδιαίτερο θέμα από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, το 2008.

Αναφέρεται στις παιδικές αναμνήσεις μιας γυναίκας της οποίας η μητέρα έπασχε από μανιοκατάθλιψη. Διαβάζοντας το βιβλίο μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι βασιζόταν σε πραγματικές αναμνήσεις της συγγραφέως. Στο τέλος της ανάγνωσης διαπίστωσα ότι ήταν μυθοπλασία, πιθανώς βασισμένη σε διηγήσεις ή συνεντεύξεις με ασθενείς. Δύσκολο θέμα και καταθλιπτικό ανάγνωσμα.

Στέκομαι σε μερικά σημεία. Το πρώτο είναι ότι οι παιδικές αναμνήσεις είναι πολύ έντονες και η οποιαδήποτε εναλλαγή στη συμπεριφορά των προτύπων (εδώ της μητέρας) είναι καταλυτική για την παιδική ψυχή. Δεύτερο σημείο είναι το πόσο ευαισθητοποιημένα είναι τα παιδιά στην ανίχνευση του ψέματος. Λες και έχουν ραντάρ. Είναι προτιμότερο λοιπόν να τους λέγεται η αλήθεια για μια οικογενειακή κρίση, με τον ανάλογο και κατάλληλο τρόπο πάντοτε, παρά να φαντάζονται καταστάσεις. Το τρίτο που μου έκανε εντύπωση ήταν το πόσο δύσκολο αποδείχτηκε η ενήλικη πλέον (και νοήμων) κόρη να συμβιβαστεί και να αναγνωρίσει τελικά την ασθένεια της μητέρας. Και αυτό έγινε με την αφορμή της γονικής παροχής.

Το βιβλίο είναι μικρό και ιδανικό για ανάγνωση μέσα στα μέσα μεταφοράς. Δε νομίζω να το επέλεγα ποτέ για διάβασμα αλλά έτυχε να εφάπτεται των τελευταίων γνωριμιών μου από το bookcrossing (περισσότερα στο http://www.bookcrossing.com/). Δεν το μετάνιωσα πάντως.