Στην παράδοση των σκανδιναβικών αστυνομικών ιστοριών έρχεται να προστεθεί και ο φύλακας των χαμένων υποθέσεων.
Με ήρωα έναν προβληματικό αστυνομικό ο οποίος έχει συνθλιβεί συναισθηματικά από το θάνατο των συνεργατών του και παραμένει ανίατος.
Με τους νυν συνεργάτες του να θέλουν να τον ξεφορτωθούν χρίζοντας τον διευθυντή ενός τμήματος διερεύνησης κατεψυγμένων υποθέσεων, ξεχασμένων από καιρό και εξοστρακίζοντας τον στα έγκατα της γης.
Γλείφοντας τις πληγές του και καπνίζοντας αρειμανίως, απολαμβάνει αρχικά την απομόνωση του αλλά πολύ σύντομα, στη δανέζικη αποστειρωμένη κοινωνία εισβάλλει η μορφή του Άραβα μετανάστη-καθαριστή που μετατρέπεται σε έναν ικανό, όπως αποδεικνύεται, βοηθό του. Δεν μπορώ να πω ότι με έπεισε ο βοηθός αυτός με την ευκολία που εισχώρησε στο άντρο της αστυνομίας και τα οφίτσια που κατέλαβε εξαιρετικά εύκολα και γρήγορα. Τέλος πάντων, ας το παραβλέψουμε χάριν της πλοκής.
Με θύμα μία εξαφανισμένη πολιτικό, φέρελπι και ικανή, που όλοι θεωρούν νεκρή.
Η πλοκή είναι ενδιαφέρουσα και παραμένει μέχρι το τέλος παρά την αποκάλυψη του απαγωγέα μετά από τα μισά του βιβλίου. Από την άλλη όμως είναι μια πλοκή θλιβερή που δημιουργεί ένα ζοφερό και κλειστοφοβικό συναίσθημα κάθε άλλο παρά ευχάριστο. Δυστυχισμένες και κατεστραμένες προσωπικότητες με απωθημένα και μυστικά, με τραυματικό παρελθόν και ανεκπλήρωτα όνειρα. Όλοι οι ήρωες του βιβλίου είναι προβληματικοί, από τον αστυνομικό και το βοηθό του μέχρι τον απαγωγέα και το σόι του.
Και μέσα σε όλα αυτά έχουμε και την πρώην γυναίκα του ήρωα μας που τον παίρνει κάθε τρεις και λίγο τηλέφωνο και του κάνει τα νεύρα κορδέλες. Και αυτός αντί να τη συχτιρίσει, να της ρίξει και ένα βρίσιμο και να αλλάξει αριθμό τηλεφώνου, έτσι ώστε να ησυχάσουμε και εμείς οι αναγνώστες, την έχει και τη λιβανίζει σε όοοολο το βιβλίο, που έτσι σου΄ ρχεται να μπεις μέσα να την αρχίσεις στις μπάτσες και αυτήν και αυτόν τον χαζοβιόλη.
