ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ της Φιλομήλα Λαπατά, εκδόσεις Καστανιώτη
Προσωπικά Αστεράκια 3 στα 5
Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα το βιβλίο με αρνητική προδιάθεση. Φαντάστηκα ότι πρόκειται για ένα ακόμα από εκείνα τα γλυκερά βιβλία των κυριών του καλού κόσμου. Το πήρα μαζί μου στο ταξίδι της Νυρεμβέργης για να αμβλύνω την αναμενόμενη κακή εντύπωση και να αναγκαστώ να το διαβάσω και να το τελειώσω στο αεροπορικό ταξίδι του γυρισμού. Έκανα λάθος. Και δεν έφταιγαν οι (ψυχοανατατικές) παραστάσεις της Νυρεμβέργης γιατί δεν πρόλαβα καν να το ανοίξω το βιβλίο. Όπως πήγε γύρισε. Ξεκίνησα να το διαβάζω στο σπίτι και μέσα σε δύο μέρες το τελείωσα. Μου άρεσε γιατί έρρεε... Η γραφή ήταν στρωτή και με προσέλκυσε. Η ιστορία ταξίδευε σε Βραίλα, Βιέννη, Πόλη, Αμβέρσα, ξεκινώντας από τον 18ο αιώνα. Σε κάποια σημεία του βέβαια, εκεί πχ. που εκθείαζε την ομορφιά μιας από τις γυναίκες της ιστορίας, φαινόταν λίγο υπερβολικό. Και το τέλος του μου φάνηκε κάπως βεβιασμένο, σαν να επειγόταν η συγγραφέας να κλείσει τις ιστορίες της. Όμως σαν σύνολο, ήταν ένα βιβλίο που διαβαζόταν με ενδιαφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ό,τι προαιρείσθε...