ΕΝΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ
του Μιγιαζάουα Κένζι, από τις εκδόσεις Ολκός, 2001

Προσωπικά αστεράκια 5 στα 5 

Ανακάλυψα το bookcrossing τελείως τυχαία, ένα βράδυ που έψαχνα στο διαδίκτυο κριτική για ένα βιβλίο. Το θεώρησα κάτι καινούργιο και ενδιαφέρον και άρχισα να παρακολουθώ το forum. Εκεί ανακάλυψα το bookring. Κάποιος από τους bookcrossers έχει ένα βιβλίο, το οποίο διαθέτει για διάβασμα. Όποιος ενδιαφέρεται δηλώνει συμμετοχή και με τον τρόπο αυτό δημιουργείται μια λίστα, άλλοτε μικρή άλλοτε μεγάλη. Ο ένας το δίνει στον άλλο, είτε με συναντήσεις, είτε με το ταχυδρομείο και το βιβλίο ταξιδεύει, συλλέγοντας εντυπώσεις και σχόλια. Στο τέλος το βιβλίο επιστρέφει στον ιδιοκτήτη του και ή απελευθερώνεται κάπου στο άγνωστο αναζητώντας ένα καινούργιο αναγνώστη ή παραμένει στη μόνιμη συλλογή του ιδιοκτήτη, αν εκείνος διστάζει να το αποχωριστεί, επειδή το αγαπά πολύ.

Το βιβλίο του Κέντζι το ανακάλυψα συμμετέχοντας σε ένα bookring. Δεν είχε τύχει να διαβάσω Ιάπωνες συγγραφείς με εξαίρεση τον Καζούο Ισιγκούρο, τον οποίο θεωρώ έναν από τους καλύτερους σύγχρονους.

Ο Κένζι γεννήθηκε το 1896 σε αγροτική περιοχή της βόρειας Ιαπωνίας. Αν και σπούδασε γεωπόνος και αρχικά δούλεψε σαν καθηγητής, γρήγορα παραιτήθηκε και αποτραβήχτηκε στην πατρική αγροικία καλλιεργώντας γη. Παράλληλα ασχολήθηκε με το γράψιμο, τη μουσική, τη ζωγραφική και το θέατρο. Υπήρξε ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και ξεκίνησε να γράφει μετά το θάνατο της αδερφής του που φαίνεται ότι τον επηρέασε καταλυτικά. Η ζωή του ήταν σύντομη. Πέθανε στα 37 του από πνευμονία και ουσιαστικά δημιούργησε το έργο του μέσα σε 9 χρόνια.

Διαβάζοντας το βιβλίο εισχώρησα ταχύτατα στον κόσμο του συγγραφέα από τις πρώτες σελίδες. Ο Κένζι δημιούργησε ένα νέο φανταστικό κόσμο με εναλλαγές ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό που κατέληγαν σε μια ονειρική γραφή. Πρέπει να υπήρξε ένας άνθρωπος με ισχυρή φαντασία και πολλά συναισθήματα. Αν και τα περισσότερα διηγήματα του γράφτηκαν τη δεκαετία του 1920, σου δίνεται η εντύπωση ότι διαβάζεις κάτι πρόσφατο. Φαντάζομαι ότι στην εποχή του θα θεωρήθηκε καινοτόμος. Οι ιστορίες του είναι παράξενες για το μέσο αναγνώστη, μπερδεύουν προς παραμύθι αλλά μέσα από κάθε μια ξεπηδάει ένας μικρόκοσμος. Φαίνεται ότι αγαπάει πολύ τα παιδιά και τον απασχολεί ο θάνατος και κυρίως η μετάβαση προς το θάνατο την οποία καταφέρνει να στολίσει με μια νότα ευσπλαχνίας. 

Όταν τελείωσα το διάβασμα του βιβλίου σκέφτηκα πόσο ωραίο ήταν που ανακάλυψα τον Κένζι έτσι τυχαία. Κρίμα που πέθανε τόσο νέος! Άραγε τον κατανόησαν στην εποχή του? Ή ήταν ένα είδος απομονωμένου περίεργου όπως τόσοι και τόσοι? Σίγουρα το βιβλίο αυτό είναι για να αγοραστεί και να παραμείνει. Θα το αγοράσω λοιπόν και θα το βάλω στην permanent collection της βιβλιοθήκης μου.