Είπα να αρχίσω να ξαναγράφω για όσα διάβασα.
Μετά τη γνωριμία μου με τον Πάνο, βρέθηκα να τροφοδοτούμαι με βιβλία κάθε είδους.
Βιβλία που κάτω από άλλες συνθήκες ούτε που θα τα έπαιρνα πρέφα.
Έτσι λοιπόν, άρχισα να διαβάζω πιο συστηματικά.
Όπως λέει και η Κλαίρη "έχω ύλη να βγάλω πλέον".
Εντάξει, όχι και τόσο χάλια ... Υπερβάλλω λίγο ...
Το τελευταίο διάστημα μπλέχτηκα και με τη Λέσχη του Βιβλίου. Ενδιαφέρουσα και αυτή, δε λέω. Γεμάτη όμως ετερόκλητους αναγνώστες, πράγμα που οδηγεί αναπόφευκτα σε μία υποχρεωτική συμπεριφορά ευγένειας. Ενώ λοιπόν, κάτω από τις συνήθεις συνθήκες για μένα, θα χαρακτήριζα ένα βιβλίο "πατάτα" ή "σκουπίδι", αναγκαστικά βάζω την προβιά του προβάτου ή αλλιώς το προσωπείο της υποκρισίας και σχολιάζω ευγενώς ότι το βιβλίο αυτό δεν μου άρεσε.
Αναρωτιέμαι πολλές φορές εάν το να λέμε "ας διαβάζει ο κόσμος κι ας είναι ο,τιδήποτε" είναι σωστό.
Όπως επίσης αναρωτιέμαι γιατί ένα κακό βιβλίο είμαι υποχρεωμένη να το χαρακτηρίσω απλώς ότι δεν μου άρεσε, επειδή κάποιοι το βρίσκουν εξαιρετικό.
Έτσι λοιπόν κι εγώ αποφάσισα να γράφω εδώ, χωρίς καμουφλαρίσματα, την άποψη μου για όσα έχω διαβάσει. Αλλά πάλι, θα πει η Κλαίρη που είναι δικηγόρος, "πρόσεχε τι γράφεις στο διαδίκτυο μη βρεθείς κατηγορούμενη". Κι εγώ θα απαντήσω "Περί ορέξεως κολοκυθόσποροι".
Για το Άγριο Κυκλάμινο τώρα.
Αστεράκια 2/5
Το βιβλίο απευθύνεται στους λάτρεις των καλογραμμένων Άρλεκιν.
Εάν ο στόχος είναι να περάσετε ευχάριστες ώρες με ρομαντικές περιγραφές και χωρίς δύσκολους προβληματισμούς τότε το βιβλίο είναι πολύ καλό. Διαβάζεται πολύ γρήγορα και είναι απολύτως προβλέψιμο.
Ένα από τα καλά του είναι τα μέρη που διαδραματίζεται. Σχεδόν άγνωστα σε μας! Σε παρωθούν να ανοίξεις ένα χάρτη και να ψάξεις να τα βρεις!
Οι ιστορίες είναι ουσιαστικά 2, με κομμάτια του παρελθόντος να εισχωρούν στην ιστορία του σήμερα. Η Τίλι στο τέλος του 19ου αιώνα και η Νίνα των αρχών του 21ου. Η ιστορία που κυριαρχεί στο βιβλίο είναι η ιστορία της Τίλι. Και πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα η συγγραφέας να ασχολιόταν μόνο με αυτήν. Βρήκα την ύπαρξη της Νίνας απολύτως περιττή και χρονοβόρα στην εξέλιξη της πλοκής. Χώρια που σαν χαρακτήρας ήταν και κάπως εκνευριστική.
Από την άλλη, η ιστορία της Τίλι ανήκε στις δακρύβρεκτες ρομαντικές ιστορίες με τη βασανισμένη ηρωίδα που στο τέλος ευτυχεί και καλοπέφτει στον άντρα των ονείρων της.
Εάν το βιβλίο πήρε από μένα 2 και όχι 1 αστεράκια το οφείλει στον χαρακτήρα της Νελ και τις απόψεις - περιγραφές για τη θέση της γυναίκας στο τέλος του 19ου αιώνα. Και ενώ ασχολούμαστε πνιγηρά με τη χαζούλα Τίλι και τις παράλογες ενοχές της, παρακολουθούμε παράλληλα τη ζωή της μικρούλας Νελ, που τρυπώνει και φωτίζει σαν αστέρι τις ροζ γραμμές του κειμένου. Η μικρούλα Νελ, με την οξυδέρκεια, την εξυπνάδα και τη δημιουργικότητα της αποτελεί ουσιαστικά το δυνατό σημείο του βιβλίου το οποίο όταν κλείσει αφήνει τον αναγνώστη με την αίσθηση ότι αυτό που ουσιαστικά ήθελε να μάθει ήταν η μετέπειτα ζωή της Νελ.
Το τελευταίο σχόλιο αφορά τον εκδοτικό οίκο. Καλό θα ήταν όταν δίνεται ένας ελληνικός τίτλος, κάπου μέσα στα οπισθόφυλλα να αναγράφεται και ο τίτλος της κανονικής έκδοσης.
Μετά τη γνωριμία μου με τον Πάνο, βρέθηκα να τροφοδοτούμαι με βιβλία κάθε είδους.
Βιβλία που κάτω από άλλες συνθήκες ούτε που θα τα έπαιρνα πρέφα.
Έτσι λοιπόν, άρχισα να διαβάζω πιο συστηματικά.
Όπως λέει και η Κλαίρη "έχω ύλη να βγάλω πλέον".
Εντάξει, όχι και τόσο χάλια ... Υπερβάλλω λίγο ...
Το τελευταίο διάστημα μπλέχτηκα και με τη Λέσχη του Βιβλίου. Ενδιαφέρουσα και αυτή, δε λέω. Γεμάτη όμως ετερόκλητους αναγνώστες, πράγμα που οδηγεί αναπόφευκτα σε μία υποχρεωτική συμπεριφορά ευγένειας. Ενώ λοιπόν, κάτω από τις συνήθεις συνθήκες για μένα, θα χαρακτήριζα ένα βιβλίο "πατάτα" ή "σκουπίδι", αναγκαστικά βάζω την προβιά του προβάτου ή αλλιώς το προσωπείο της υποκρισίας και σχολιάζω ευγενώς ότι το βιβλίο αυτό δεν μου άρεσε.
Αναρωτιέμαι πολλές φορές εάν το να λέμε "ας διαβάζει ο κόσμος κι ας είναι ο,τιδήποτε" είναι σωστό.
Όπως επίσης αναρωτιέμαι γιατί ένα κακό βιβλίο είμαι υποχρεωμένη να το χαρακτηρίσω απλώς ότι δεν μου άρεσε, επειδή κάποιοι το βρίσκουν εξαιρετικό.
Έτσι λοιπόν κι εγώ αποφάσισα να γράφω εδώ, χωρίς καμουφλαρίσματα, την άποψη μου για όσα έχω διαβάσει. Αλλά πάλι, θα πει η Κλαίρη που είναι δικηγόρος, "πρόσεχε τι γράφεις στο διαδίκτυο μη βρεθείς κατηγορούμενη". Κι εγώ θα απαντήσω "Περί ορέξεως κολοκυθόσποροι".
Για το Άγριο Κυκλάμινο τώρα.
Αστεράκια 2/5
Το βιβλίο απευθύνεται στους λάτρεις των καλογραμμένων Άρλεκιν.
Εάν ο στόχος είναι να περάσετε ευχάριστες ώρες με ρομαντικές περιγραφές και χωρίς δύσκολους προβληματισμούς τότε το βιβλίο είναι πολύ καλό. Διαβάζεται πολύ γρήγορα και είναι απολύτως προβλέψιμο.
Ένα από τα καλά του είναι τα μέρη που διαδραματίζεται. Σχεδόν άγνωστα σε μας! Σε παρωθούν να ανοίξεις ένα χάρτη και να ψάξεις να τα βρεις!
Οι ιστορίες είναι ουσιαστικά 2, με κομμάτια του παρελθόντος να εισχωρούν στην ιστορία του σήμερα. Η Τίλι στο τέλος του 19ου αιώνα και η Νίνα των αρχών του 21ου. Η ιστορία που κυριαρχεί στο βιβλίο είναι η ιστορία της Τίλι. Και πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα η συγγραφέας να ασχολιόταν μόνο με αυτήν. Βρήκα την ύπαρξη της Νίνας απολύτως περιττή και χρονοβόρα στην εξέλιξη της πλοκής. Χώρια που σαν χαρακτήρας ήταν και κάπως εκνευριστική.
Από την άλλη, η ιστορία της Τίλι ανήκε στις δακρύβρεκτες ρομαντικές ιστορίες με τη βασανισμένη ηρωίδα που στο τέλος ευτυχεί και καλοπέφτει στον άντρα των ονείρων της.
Εάν το βιβλίο πήρε από μένα 2 και όχι 1 αστεράκια το οφείλει στον χαρακτήρα της Νελ και τις απόψεις - περιγραφές για τη θέση της γυναίκας στο τέλος του 19ου αιώνα. Και ενώ ασχολούμαστε πνιγηρά με τη χαζούλα Τίλι και τις παράλογες ενοχές της, παρακολουθούμε παράλληλα τη ζωή της μικρούλας Νελ, που τρυπώνει και φωτίζει σαν αστέρι τις ροζ γραμμές του κειμένου. Η μικρούλα Νελ, με την οξυδέρκεια, την εξυπνάδα και τη δημιουργικότητα της αποτελεί ουσιαστικά το δυνατό σημείο του βιβλίου το οποίο όταν κλείσει αφήνει τον αναγνώστη με την αίσθηση ότι αυτό που ουσιαστικά ήθελε να μάθει ήταν η μετέπειτα ζωή της Νελ.
Το τελευταίο σχόλιο αφορά τον εκδοτικό οίκο. Καλό θα ήταν όταν δίνεται ένας ελληνικός τίτλος, κάπου μέσα στα οπισθόφυλλα να αναγράφεται και ο τίτλος της κανονικής έκδοσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ό,τι προαιρείσθε...